ارزيابی و مقايسه مؤلفه ها و شاخص های الکتروانسفالوگرافی کمی (qEEG) در بيماران دمانس لويی بادی و دمانس بيماری پارکينسون
[پایان نامه]
مهرناز رضوانفرد
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۶۵ص.
دکتری تخصصی
روانپزشکی
۱۴۰۱/۰۹/۲۲
۱۸
طيف دمانس لويي بادی شامل دو بيماری دمانس با اجسام لويي بادی و دمانس پارکينسون می باشد، دو سندرم نورودژنراتيوی که دو سر طيف اين بيماری در نظر گرفته می شوند. هرچند از نظر پروفايل علايم، نوروپاتواوژی زمينه ای، و پاسخ به درمان شباهت های بسياری با هم دارند ولی اخيرا بسياری از محققان اعتقاد دارند، اين دو بيماری ماهيت مجزايي دارند. الکتروانسفالوگرافی EEG))، روش ارزيابی غير تهاجمی، استاندارد و در دسترس و به صرفه از نظر اقتصادی ست. طی اين مطالعه، اندکس های توان طيف فرکانسی حاصل از qEEG، با هدف يافتن شباهت ها و تفاوت ها در دو گروه از بيماران با تشخيص بالينی DLB و PDD ، مورد ارزيابی و مقايسه قرار میگيرد. روش-اطلاعات بيماران و فايل های نوار مغز، از پرونده بيماران که با شکايت از اختلال شناختی و يا حرکتی از ابتدای سال 1394 تا پايان سال 1399 به درمانگاه نورواوژی مراجعه و بر اساس ارزيابی بالینی و معيار های موجود ، تشخيص DLB يا PDD دريافت کرده اند، استخراج شد و سپس تحت آناليز تحليل خطی قرار گرفت. نتايج-نهايتا 33 بيمار )19 بيمار DLB (%68.4مذکر) و 14 بيمار PDD(%78.6مذکر) وارد مطالعه شدند. توان نسبی امواج آلفا و تتا تقريبا در همه نواحی در بيماران DLB نسبت به PDD به ترتيب کاهش و افزايش يافته بود. اگرچه يافته های فوق بعد از لحاظ کردن تاثير وضعيت شناختی متفاوت بيماران به وسيله امتياز MMSE ضعيف شد ولی همچنان تفاوت ها تا حدی در محدوده باند فرکانسی آلفا در نواحی مرکزی و قدامی مشهود بود. همچنين توان نسبی باند فرکانسی گاما در نواحی تمپورال و پوستريور در بيماران PDD نسبت به DLB بالاتر بوده است و وضعيت مشابهی بين دو گروه در رابطه با متغير نوسان فرکانس غالب (DFV) در نواحی مذکور نيز ديده شد.بحث-يافته های اين مطالعه بر افزايش گسترده تر امواج آهسته مغز در بيماران دمانس لويي بادی نسبت به دمانس پارکينسون دلالت دارد. هرچند وضعيت شناختی پايين بيماران لويي بادی نسبت به پارکينسون نيز در بروز بيشتر و گسترده تر امواج آهسته تاثير دارد ولی به نظر می رسد، کاهش امواج آلفا به ويژه در بخش هاي قدامی و مرکزی مستقل از اثر فوق نقش داشته باشد. همچنين شواهدی از تفاوت ميزان باندهای فرکانسی سريع گاما در مناطق تمپورال و اکسی پيتال ممکن است از پاتولوژی متفاوت اين دو سندرم حکايت داشته باشد، هرچند نياز به مطالعات بيشتری وجود دارد.