«سبحان الله هر چند دیده قلم را از مکحله دوات سرمه سلیمانی میکشم پری زادان معانی نقاب از چهره نمیگشایند».
«و هفت بند سموات منظور نظارگیان عالم علویست. چشم بد از روی این مجموعه دور و دل نیکبختان از مشاهدهاش مسرور باد».
به چندین خط از سده ۱۲ و ۱۳ق.
نوع خط:
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
رکابه نویسی:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق و شکسته.
عناوین شنگرف.
سطور چلیپا و معمولی؛ صفحات مجدول به زر و شنگرف و مشکی.
دارد.
نخودی آهار مهره، به طرز ناشیانهای مرمت و وصالی شده. در بخشهای تازهتر (از سده ۱۳ق) کاغذ فرنگی نباتی آهار مهره (مانند صفحات معراج الخیال)، حاشیه کمی آبخورده.
میشن قهوهای ضربی با ترنج بزرگ در وسط، شیرازه از نسخه جدا شده است. قطر: ۴/۲.
1
2
اشعار در متن و حاشیه نسخه نوشته شده است.
در ص ۱۳۸ و ۱۴۰ یادداشتهایی با مداد نوشته شده است.
در حاشیه ص ۱۶۹ حکایتی از شبلی به خط محمدعلی حسینی.
حاشیه بعضی از صفحات به مرور زمان از بین رفته است.
3
1
1
ص ۴ مهر چهارگوش به نقش: «عبده الراجی عباس قلی الحسینی» که از تاریخ آن فقط اعداد ۱۳ خوانده میشود.
ص ۸۸ پایان مثنوی معراج الخیال مهر بیضوی به نقش: «العبد محمدطاهر (؟)».
ص ۱۵۶ مهر بیضوی: «محمد رحیم بن ابوطالب الرضوی» که تاریخ آن خوانده نمیشود.
ص ۱۹ یک تملک سیاه شده.
خریداری شده در آبان ۱۳۲۰ش.
ماخذ فهرست: جلد ۱/۲۹، صفحه ۱۶۱-۱۶۲.
نک: موزه ملی کراچی، ص ۴۲۱؛ مجلس، ج ۳۶، ص ۳۸۳ (ناشناخته) و ج ۳۷، ص ۱۱ و ۲۴۳ - ۲۴۴؛ نامه بهارستان، ش ۲، ص ۱۲۲ (ناشناخته)؛ سلطنتی، دیوانها، ج ۲، ص ۱۱۷۶. نسخهای از آن در مجلس، ج ۳۷، ص ۱۵۹ - ۱۶۰، ش ۱۳۶۳۳، برگ ۲۷ر - ۲۸ر به محمدقاسم بن عبدالقادر تونی (سده ۹ق) نسبت داده شده که پس از مقابله نسخهها و بررسی مشخص شد این انتساب نادرست است.
این دیباچه در آغاز دیوان او و به صورت جداگانه استنساخ شده است.