بررسی اثر ترشحات پاراکرینی سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از سلول های بنیادی رویانی انسانی بر نورون زایی رگ زایی و عملکرد حسی حرکتی در موشهای صحرایی مدل سکته مغزی ایسکمیک
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
افسانه عسگری طائی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۹
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۲۰۰ص
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری تخصصی(PhD)
نظم درجات
علوم اعصاب
زمان اعطا مدرک
۱۳۹۹/۱۰/۰۱
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: شواهد بسیاری نشان می دهد که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) ظرفیت رژنراتیو اندوژن را در مغز ایسکمیک تحریک می کند. با توجه به محدودیت های پیوند MSCs، امروزه کاملاً پذیرفته شده است که موفقیت MSCs بیشتر به علت اقدامات پاراکرین سلولی نسبت به جایگزینی بافت و سلولهای از دست رفته طی آسیب ایسکمیک می باشد. لذا با توجه به اثرات Bystander سلولهای بنیادی، درمان های فاقد سلول به عنوان یک رویکرد امیدوار کننده در پزشکی ترمیمی مطرح می شوند. در همین راستا در این مطالعه اثر Conditioned Medium (CM) به دست آمده از MSCs مشتق از سلولهای بنیادی رویانی انسان (hESC-MSC) بر وزن بدن و میزان مرگ و میر، اختلالات نورولوژیک، حجم انفارکته و ادم مغزی، نوروژنز، آنژیوژنز، و پلاستیسیته سیناپسی در سکته مغزی تجربی ارزیابی شد.روش: در موش های صحرایی نر نژاد Wistar، سکته مغزی ایسکمی توسط 90 دقیقه انسداد شریان مغزی میانی راست (MCAO) القا گردید. CM حاصل از hESC-MSC یک بار (1 ساعت بعد از MCAO) یا سه بار (1 ، 24 و 48 ساعت پس از MCAO) از طریق کانول راهنما به بطن جانبی سمت چپ تزریق شد. عملکردهای نورولوژیک با استفاده از آزمون هایCylinder، Bederson و mNSS در روزهای 1، 3 و 7 بعد از MCAO ارزیابی شد. حجم انفارکته و ادم مغزی در روزهای 3 و 7 مورد بررسی قرار گرفت. میزان بیان ژن و پروتئینهای دخیل در نوروژنز (Nestin،Ki67، DCX و Reelin) در نواحی استریاتوم، کورتکس، کورپوس کالوزوم، SVZ، وSGZ بررسی شد. همچنین مارکر آنژیوژنز (CD31) در سطح mRNA و پروتئین در استریاتوم و کورتکس پایش شد. علاوه بر این، سطوح پروتئین های سیناپسی SYP)، GAP-43 ، CREB و (p-CREB در روز 7 پس از ایسکمی در کورتکس پری ایسکمیک سنجیده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سه بار تزریق ESC-MSC-CM می تواند به طور قابل توجهی از دست دادن وزن بدن، میزان مرگ و میر، حجم انفارکتوس، و ادم مغزی را کاهش دهد و اختلالات نورولوژیک در گروه MCAO را بهبود ببخشد. علاوه بر این، نه تنها سکته مغزی ایسکمیک با افزایش سطوح مارکرهای نوروژنز و آنژیوژنز همراه است، بلکه موش های تحت درمان با ESC-MSC-CM مارکرهای نوروژنز و آنژیوژنز را به میزان بیشتری بیان نمودند. همچنین به دنبال ایسکمی، بیان مارکرهای سیناپسی کاهش یافت که سه تزریق ESC-MSC-CM توانست بیان مارکرهای مذکور را تا حد طبیعی مشاهده شده در گروه Sham افزایش دهد.نتیجه گیری: در مجموع، یافته های این مطالعه نشان می دهد که ESC-MSC-CM می تواند منجر به ریکاوری عملکردی حیوان ایسکمیک شود که به نظر می رسد این اثرات تا حدی از طریق افزایش نوروژنز، آنژیوژنز و پلاستیسیته سیناپسی اعمال می شود.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
سکته مغزی
عنصر شناسه ای
Cerebral infarction
داده رابط بین فیلدها
a11
داده رابط بین فیلدها
a11
موضوع مستند نشده
سلولهای بنیادی مزانشیمی
موضوع مستند نشده
Conditioned Medium
موضوع مستند نشده
سکته مغزی ایسکمیک
موضوع مستند نشده
نوروژنز
موضوع مستند نشده
آنژیوژنز
موضوع مستند نشده
پلاستیسیته سیناپسی
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )