بررسی اثرات رزوراترول بر فاکتورهای التهابی پلاسما، ظرفیت ترشح سیتوکینی سلول های تک هسته ای خون محیطی و فراوانی منوسیت های +CD14 و +CD16 در بیماران مبتلا به دیابت تیپ ۲: یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور
نام عام مواد
[پایان نامه]
نام نخستين پديدآور
هادی خدا بنده لو
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
تاریخ نشرو بخش و غیره
۱۳۹۷
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۱۲۴ص.
ساير جزييات
جدول،نمودار
مواد همراه اثر
سی دی
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
دکتری تخصصی(PHD)
نظم درجات
بیوشیمی بالینی
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
مقدمه: التهاب مزمن یکی از شاخصه های دیابت نوع ۲ می باشد. مطالعات in vitro و مطالعات حیوانی نشان داده اند که رزوراترول دارای اثرات ضد التهابی است ولی کارآزمایی های بالینی در این زمینه در بیماران دیابتی نوع ۲ محدود می باشد. هدف: هدف از این مطالعه این بود که آیا رزوراترول اثری بر روی درصد منوسیت¬های CD14+CD16+، سطوح پلاسمایی سیتوکین های التهابی، ظرفیت ترشح سیتوکین از PBMCs و بیان ژن های مرتبط با التهاب در یک مطالعه¬ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور را دارد یا خیر. روش کار: در مجموع 50 بیمار دیابتی نوع 2 با محدوده ی سنی 30 تا 70 سال به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده ی رزوراترول (mg/day 800) (25=n) و گروه دریافت کننده ی دارونما (کپسول حاوی پودر میکروسلولز خنثی) (25=n) به مدت 2 ماه تقسیم شدند. کپسولهای رزوراترول (ترانس-رزوراترول با ۹۹ درصد خلوص) و دارونما از شرکت مگارزوراترول خریداری شد. از این ۵۰ فرد مشارکت کننده، ۲ نفر به دلیل انسولین درمانی و ۳ نفر بنا به دلایل شخصی از گروه دریافت کننده ی دارونما از مطالعه خارج شدند. به عنوان رویکرد مناسب برای توصیف فعالیت ضد التهابی رزوراترول درصد منوسیت های CD14+CD16+، سطوح پلاسمایی سیتوکین های التهابی (TNF-α، IL-1β، IL-6 و MCP-1)، ترشح سیتوکین (TNF-α، IL-1β و IL-6) از PBMCsی تحت تیمار با LPS مورد بررسی قرار گرفت. به منظور ارزیابی بیشتر ارتباط بین مصرف رزوراترول و التهاب بیان ژن های مهم دخیل در فرایندهای التهابی شامل NF-κB، TLR-2 و TLR-4 بررسی شد. از ژن بتا اکتین به عنوان کنترل داخلی استفاده شد و همچنین جهت تعیین کمی بیان ژنهای مورد مطالعه از روش ∆∆Ct استفاده شد. علاوه بر این پارامترهای متابولیک و تن سنجی در ابتدا و انتهای مطالعه سنجیده شدند. یافته ها: در مقایسه با گروه دریافت کننده ی دارونما، تفاوت های معنی داری در درصد منوسیت های CD14+CD16+، سیتوکین های التهابی پلاسما، ترشح سیتوکین القا شده توسط LPS از PBMCs و بیان ژن های التهابی در گروه دریافت کننده ی رزوراترول مشاهده نشد. نتایج مطالعهی حاضر نشان داد که مصرف 800 میلیگرم رزوراترول به مدت 2 به جز کاهش قابل ملاحظه در قند خون ناشتا و سطوح فشار خون، تغییرات قابل ملاحظه ای در سایر پارامترهای متابولیک و تن سنجی ایجاد نمی کند. رزوراترول به خوبی توسط افراد دریافت کننده تحمل شد و هیچ گونه اثرات نامطلوبی در هیچ کدام از بیماران در طی مطالعه مشاهده نشد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف مکمل رزوراترول به میزان ۸۰۰ میلیگرم در روز به مدت ۲ ماه اثرات ضد التهابی در بیماران دیابتی نوع ۲ اعمال نمی کند. مطالعات بیشتری به منظور ارزیابی مزایای بالقوه ی رزوراترول بر روی التهاب در بیماران دیابتی نوع ۲ مورد نیاز است.
موضوع (اسم عام یاعبارت اسمی عام)
عنصر شناسه ای
التهاب
عنصر شناسه ای
Imflammation
عنصر شناسه ای
دیابت
عنصر شناسه ای
Diabetes
داده رابط بین فیلدها
a10
داده رابط بین فیلدها
a10
داده رابط بین فیلدها
a16
داده رابط بین فیلدها
a16
موضوع مستند نشده
دیابت نوع ۲
موضوع مستند نشده
رزوراترول
موضوع مستند نشده
کارآزمایی بالینی
موضوع مستند نشده
PBMC
موضوع مستند نشده
Type 2 diabetes
موضوع مستند نشده
Resveratrol
موضوع مستند نشده
Clinical trial
موضوع مستند نشده
فاکتورهای التهابی پلاسما
موضوع مستند نشده
ظرفیت ترشح سیتوکینی
موضوع مستند نشده
سلول های تک هسته ای خون محیطی
موضوع مستند نشده
+CD14
موضوع مستند نشده
+CD16
موضوع مستند نشده
مطالعه ی کارآزمایی تصادفی دو سویه کور
موضوع مستند نشده
randomized double-blind placebo-controlled study
موضوع مستند نشده
cytokine secretion capacity
موضوع مستند نشده
peripheral blood mononuclear cells
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )