پژوهشی است پیرامون فطرت و نقش آن در خداشناسی. نویسنده تحقیق حاضر را در سه بخش تنظیم نموده است. وی پس از بررسی مفهوم فطرت، به امور فطری در زمینه بینش ها و گرایش ها اشاره می نماید و ضمن بررسی کمال جویی آدمی، خداجویی و خداپرستی را امری فطری می داند و همین کمال خواهی را موجب امتیاز او از سایر موجودات می شمارد. وی همچنین به عوامل انحراف از فطرت الهی می پردازد و این عوامل را در دو قسمت درونی همچون هوای نفس و غفلت و عوامل بیرونی مانند شیاطین جن و انس ذکر می کند و در پایان بیداری فطرت را در پرتو تقوا و عمل صالح می داند.