مبانی منع به کارگیری سلاح هسته ای در فقه و حقوق بین الملل
[پایان نامه]
/ رضیه افضل زاده
؛ استاد راهنما: مهدی رهبر
: دانشگاه قرآن و حدیث (پردیس تهران)
، ۱۳۹۳
۱۳۰ ص.
کتابنامه: ص. ۱۲۳ - ۱۳۰؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی ارشد
فقه و مبانی حقوق اسلامی
۱۳۹۳/۱۲/۱۲
۱۷
حفظ جان انسانها از اهم مصالحی است که شارع و عقلا بدان اهتمام و توجه دارند. هر سلاحی که حفظ جان انسانها را به خطر اندازد و موجب کشتار جمعی انسانها شود، خطری برای امنیت جانی و مالی انسانها محسوب شده و بهکارگیری آن منع گردیده است. در این تحقیق با هدف روشن کردن مبانی و ادله حرمت بهکارگیری سلاح هستهای در فقه و قوانین وضع شده در فضای بینالمللی، حکم بهکارگیری این سلاح در دو منبع مذکور به دست آمده است. با استناد به آیات مربوط به نهی فساد در زمین و آیات مربوط به رعایت حقوق بشر، روایات مربوط به منع از مسموم کردن آب شرب دشمن و منع قتل زنان و کودکان و حفظ محیط زیست، دلیل عقل و قاعده وزر و الزام و دلایل حقوقی شامل معاهده منع گسترش سلاحهای هستهای، منشور ملل متحد، رای مشورتی دیوان بینالملل دادگستری در سال 1996، اصل تفکیک و اصل منع درد و رنج زاید بهکارگیری سلاح هستهای منع شده است.با بررسی موارد مذکور منع بهکارگیری سلاح هستهای در شرایط عادی هم در فقه و هم در حقوق بینالملل به اثبات رسید. اما در خصوص شرایط خاص حکم به صورت دیگری است. عدهای از فقها رای به جواز استفاده از سلاح کشتار جمعی در حالی که تنها راه پیروزی و حفظ جان مسلمین و نظام اسلامی منوط به استفاده از آن باشد، دادهاند. در منابع حقوق بینالملل نیز چنین به دست میآید که دلیلی که صراحتا استفاده از این سلاح را در شرایط دفاع مشروع ممنوع اعلام کند، وجود ندارد و منع بهکارگیری سلاح هستهای در شرایط عادی نیز از قواعد عرفی مستفاد میگردد.کلیدواژهها: سلاح هستهای، حقوق بشردوستانه، سم، کشتار جمعی، ان. پی. تی.، فساد در زمین.