کلید واژه: خطبه های نهج البلاغه، آیات قرآن، امام علی (علیه السلام)، اشارات.
چاپی
کارشناسی ارشد
علوم حدیث(گرایش نهج البلاغه)
۹۲/۱۱/۲۱
۱۸/۵
در این پژوهش که ارتباط و هماهنگی کلام امیر المؤمنین علی (علیه السلام) را نسبت به قرآن کریم (کتاب هدایت ربّانی خدا) مدّ نظر قرار داده و به تبیین اشارات قرآنی نهج البلاغه در محدوده ی خطبه های اوّل تا خطبه 91 می پردازد؛ مباحث را با یک بحث تحلیلی از رابطه امام علی (علیه السلام) و قرآن شروع می کند که در آن به جایگاه امام (علیه السلام) و نقش او در تبیین و تفسیر قرآن کریم و اشراف و آگاهی بالای او بر قرآن کریم سخن در میان آمده است و طبعا این دو منبع گرانبها باید در کنار هم و هماهنگ باهم مخاطبین خود را راهنما باشند. و پس از آن و طی چهار سال به اشارات قرآنی نهج البلاغه مورد توجه قرار گرفته است چیزی که در این مجموعه بیشتر روشن می شود هماهنگی و وحدت موضوعات الهیات و روابط اجتماعی و اخلاقی قرآن با کلام حضرت امیر علی (علیه السلام) است به خصوص بحث خداشناسی (صفات و ویژگی خدا) در خطبه اول و خطبه91 به تفصیل بیان شده است در این تحقیق204 فراز از خطبه ها مورد بررسی قرار گرفته است و برای هر کدام موضوعی متناسب آمده است و301 آیه شاهد آورده شده (در بعضی از فرازها دو یا بیش از دو آیه ی شاهد آمده) است. آنچه از مجموع این تحقیق استفاده می شود، رابطه وثیق و هماهنگ این دو گوهر گرانبها و هم نوایی روح قرآن و نهج البلاغه است.