در این مجموعه به بررسی دلالتهایی پرداخته شده، که خود قرآن مجید بر توحید دارد.مبنای دستهای از آیات این است که آلهه مشرکین، نمی تواند اله باشد.بدین دلیل که آنها: قدرت خلق کردن نداشته و به تبع تدبیر نیز به عهده آنها نمی باشد.و همچنین قدرت نعمت دادن به مخلوقات را ندارد. و قادر به نفع و ضرر رساندن و یا دفع آنها نیستند. و دیگر اینکه آنها افول داشته و گاهی هستند و زمانی موجود نمی باشند پس اله نمی توانند باشند.دستهای دیگر از آیات در مقام اثبات الوهیت خداوند متعال است. بدلیل اینکه تنها خداوند متعال قادر به خلق و تدبیر و نعمت رساندن و نفع رساندن و دفع ضرر می باشد. و اینکه خداوند متعال مالک آسمان ها و زمین و مدبر آنها بوده و قدرت تصرف در آنها را دارد.و اینکه هیچ جا و مکانی از وجود او-جل جلاله-خالی نیست و هیچ چیزی از علم نا محدود او سبحانه مخفی نمی باشد. پس خلقت محکم و متقن و حکیمانه و دارای یک نظام و تربیت و هدفدار دلیل بر تدبیری واحد بر کل جهان دارد. دسته دیگر از آیات با استدلال های عقلی وجود دو یا چند خدا را ابطال کرده و به اثبات یگانگی خالق پرداخته است . از جمله برهانی که در اصطلاح متکلمان به برهان تمانع معروف است. و دستهای از آیات نیز تصریح دارد بر اینکه آنان که اعتقاد به اله دیگری غیر از خداوند متعال دارند بر این اعتقادشان هیچ دلیل برهان و علمی ندارند.بلکه بر عکس دلیل بر نفی آن وجود دارد.و دستهای از آیات اعتقاد به توحید را در فطرت آدمی دانسته و انسان را دارای فطرت الهی معرفی می کند